Кәкей Жаңжұңұлы - Бабам менiн

Ашпын деп отырмаган текке налып,
Колына,айыр сока-кетпен алып,
Бересiн кара жердiн тартып алган,
Япырай,бабалрым неткен алып.
Күштiге-күшсiзбiн деп жасымаган.
Күшсiзге-күштiмiн деп тасымаган,
Көтерген катал өмiр тагдырларын,
Япырай,бабам неткен асыл адам.
Кетсе де дос сүрiнiп,кас акталып,
Жау болып аттанбапты жасактанып.
Көндiрiп парасатпен адамзатты,
Игiлiк талай iстi жасапты алып.
Ашканда дүние атты бiр есктi ,
Озбырлык үстемдiкпен тiреспiтi.
Өмiрден езу тартпай өтсе де өз ,
Мен күлсiн,шаттансын деп күресiптi .

 
back to top